มีเด็กคนหนึ่งเปนคน
อารมณ่ไม่ดีบ่อยมาก ชอบโมโห ชอบโกรธ
วันหนึ่งพ่อให้ตะปู
ไป1ถุงใหญ่ๆ แล้วบอกลูกว่าถ้าลูก
โมโหหรือโกรธใคร
ให้ตอกตะปูที่รั้วบ้าน วันนั้นเขาตอกได้
37ตัววันที่2และ3
และแต่ละวันที่ผ่านไปจำนวนตะปูก็ค่อยๆลดลงๆๆเพราะเด็กคนนั้นรุ้สึกว่าตัวเองควบคุม
อารมณ่ได้
ง่ายกว่าการตอกตะปู
ตั้งเยอะ เขาเดินไปหาพ่อบอก
ว่าเขาไม่จำเปนต้อง
ตอกตะปูอีกแล้ว เขาสามารถควบคุม
อารมณ่ได้มากขึ้น
ไม่มุทะลุเหมือน
แต่ก่อน พ่อยิ้ม
และบอกลูกว่า
ถ้าอย่างนั้นลองพิสุจน่ให้พ่อดู
ทุกๆครั้งที่ลูกควบคุม
อารมณ่ได้ให้ถอนตะปูออกทีละตัว
วันแล้ววันเล่าเขาค่อยถอนออกทีละตัว
จนหมด เขาบอก
พ่อว่า ในที่สุด
เขาก็ทำได้สำเรจพ่อ
ได้จูงมือลุกไปที่รั้ว
แล้วพูดว่าเห็นมั้ยว่า
รั้วไม่เหมือนเดิม
มันมีรอยเต็มไปหมด
ลุกจำไว้นะว่า
เมื่อไรที่เราทำอะไร
ลงไปโดยใช้อารมณ่
มันจะเกืดรอยแผล
เหมือนกับเราเอา
มีดกรีดแทงใครเขา
ต่อให้ใช้คำว่า
ขอโทษ สักกี่หนก็
ไม่อาจลบรอยแผล
ที่เจ็บปวดจากเขา
คนนั้นได้ ลูกจง
จำไว้ว่าต้องใช้คำว่า
"ขอโทษ " ไว้เสมอนะ
ไม่ว่าเขาจะยกโทษให้เราหรือไม่ก็ตาม
และจำไว้ว่ารอยร้าว
ที่เกิดขึ้นกับเขา
เขาจะไม่มีวันลืมมันได้
สิ่งสำคัญที่สุดต้อง
"รุ้ทันความโกรธ
อย่าปล่อยให้ความ
โกรธครอบงำ
หยุดเพ่งโทษคนอื่น
แล้วจะลดทิฐิมานะ
ของตัวเองได้"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น